persberichten & recensies

We zijn trots dat de 15de editie van plateauKUNST niet onopgemerkt is gebleven. In aanloop verscheen er een persbericht over het huiskamerproject van Bram Trackenberg en genoten fotograaf en verslaggeefster van De Limburger en Rick Vercauteren alvast van een preview tijdens de opbouw. Ook tijdens plateauKUNST waren er weer een fotograaf en een verslaggeefster van De Limburger. Er verschenen een paar mooie artikelen in de krant en verraste Rick Vercauteren ons met een prachtige recensie. Dank daarvoor!

In De Limburger verschenen een paar heel mooie artikelen

Op vrijdag 3 september (digitaal) en zaterdag 4 september (gedrukt) werd er een foto gemaakt op het Sibberhuuske van Wanda Reiff tijdens het installeren van de kunstwerken en werd plateauKUNST al mooi onder de aandacht gebracht in het regionieuws. Het heeft vast en zeker bijgedragen om veel publiek op de been te brengen.

Op zondag 5 september (digitaal) en op maandag 6 september (gedrukt) werd er een mooie plaat geschoten van Claudia Volders en het publiek op de zolder van ‘t Rooth 6, locatie 6 een verslag gepubliceerd in alle edities van De Limburger over deze drukbezochte jubileumeditie van plateauKUNST.

Op dinsdag 7 september (digitaal) en op woensdag 8 september (gedrukt) lazen we ook nog deze amusante column in de Limburgse krant.

Jubileum editie van PlateauKUNST

Op 4 en 5 september 2021 van 11u00-17u00 vindt de 15e editie plaats van PlateauKUNST, waarbij 51 kunstenaars hun werk presenteren op bijzondere locaties op het Plateau van Margraten.

Tijdens PlateauKUNST kunnen bezoekers genieten van hedendaagse kunst in een unieke omgeving: in boerderijen, schuren, een molen, op zolder, een atelier, een kantoor en in weilanden. Het landschap van het plateau wordt nadrukkelijk betrokken bij de opzet van PlateauKUNST. De kunstwerken zijn speciaal voor de locatie gecreëerd of samengesteld. De werken worden gepresenteerd op diverse locaties in Gasthuis, Wolfshuis, ’t Rooth, Klein Welsden, Sibbe, en Terblijt.

Een bijzonder project dat te zien is tijdens de editie van 2021 is van fotograaf Bram Tackenberg (*1974 Heerlen). Hij is al zeven jaar bezig aan zijn fotoproject Woonkamers, dat inmiddels (deels) was te zien in o.m. het Bonnefantenmuseum Maastricht, Centraal Museum Utrecht en de Stadsgalerij Heerlen. Hij is al in zo’n 230 woningen geweest waar hij families portretteert in hun woonkamer.

Nu heeft hij ook de bewoners geportretteerd van 22 woningen op het Gasthuis en Wolfshuis, de kern van PlateauKUNST. Bram laat die foto’s zien op 4 en 5 september in het kantoorgebouw aan de binnenplaats van Gasthuis 20.

 

Gewone mensen bijzonder in beeld

Gewone mensen zijn het, in hun eigen gewone woning. Fotograaf Bram Tackenberg brengt ze op een vorstelijke manier in beeld. Maar ze kijken toch ook een beetje ongemakkelijk, want er staat tegenover hen een echte fotograaf met een serieuze camera, die een staatsieprotret van hen gaat maken.

Bram Tackenberg (*1974 Heerlen) is al zeven jaar bezig aan zijn fotoproject Woonkamers.

Al vaker heeft Bram Tackenberg bewoners van stads- of dorpswijken op die manier geportretteerd. Wanneer hij een hele buurtschap in beeld brengt, leidt dat soms tot een hechter wij-gevoel tussen de buurtbewoners.

In zijn foto’s laat Bram, zonder oordeel, ieder in zijn waarde: your home is your castle. De mensen worden op een respectvolle, waardige wijze in beeld gebracht. Ieder mens is even gewoon als bijzonder. De overeenkomsten en verschillen openbaren zich vanzelf.

Meer informatie: www.bramtackenberg.nl.

Beeldmateriaal is eigendom van Bram Tackenberg, en mag door of tbv PlateauKUNST 2021 vrij van rechten worden gebruikt.

Review van Preview plateauKUNST 2021 Editie #15 op vrijdag 3/9/2021 – 19/10/2021

Ton Slits

Vooraf

Op vrijdag 3 september bezoek ik, samen met Ton Slits en Els Gijsen, diverse locaties op het plateau van Margraten in het kader van de manifestatie plateauKunst 2021 die op zaterdag 4 en zondag 5 september 2021 zal worden opengesteld voor het publiek. Op deze zonnige, haast windstille vrijdag is het volop zomer: met 25 graden Celsius is het ook lekker warm. De alom aanwezige kleuren groen en geel contrasteren fraai met het diepe blauw van de wolken-loze hemelkoepel. De werkelijk heerlijke context, waarin onze spontane preview plaatsvindt, is de opmaat voor een in velerlei opzichten aangename en leerzame, kunstzinnige belevenis op het plateau.

Leon Riekwell

Aan de hand van een leaflet zoeven we met een auto van locatie naar locatie in Bemelen (Wolfshuis en Gasthuis), Terblijt, Sibbe en weer terug. Vanwege verplichtingen in België, alwaar ik in de vooravond in het IKOB te Eupen een officieel openingswoord dien te houden, hebben we hooguit tijd voor maximaal zeven of acht van de dertien deelexposities.

Tijdens onze rondgang tussen 13.30 en 17.30 uur leggen vele kunstenaars de laatste hand aan het inrichten van hun presentatie. Gaandeweg raak ik steeds enthousiaster: al de locaties zijn magnifiek en de gastvrijheid van de particulieren op het plateau is hartverwarmend. Al de  gericht werkende kunstenaars lichten uit eigener beweging, gedreven en vol vuur, hun twee- en driedimensionale werken toe. De overall-kwaliteit van het gebodene is ongemeen hoog. Laat op de middag zeg ik de bevlogen organisator Wanda Reiff, die met diverse assistenten hard aan het werk is, op basis van de opgedane indrukken toe een persoonlijke terugblik op de rondgang op vrijdag 3 september 2021 te schrijven. Voor de goede orde: de manifestatie is op dat ogenblik nog volop in wording. Een deel van de werken die tijdens het weekend te zien zijn op plateauKunst 2021 is nog niet aanwezig dan wel geïnstalleerd. Mijn review gaat enkel over wat ik heb ervaren en gezien tijdens een gedeelte van de presentaties.

 

Rondgang

De eerste locatie is ’t Rooth 6 waar we bij wijze van aftrap kennis maken met een super-enthousiast over haar monumentale installatie After the Flood – in de vorm van een grote, meanderende rivier – vertellende Claudia Volders. Op spannende wijze worden in dit werk begrippen als weten en niet-weten, het materiële en immateriële én geschiedenis en actualiteit gelaagd met elkaar verweven.

Claudia Volders

Het in sobere vitrines en ook aan de muur goed gepresenteerde, inhoudelijk ijzersterke, conceptuele werk van Nathalie Brans op de begane grond haut mich um. Haar intrigerende, stijlvolle sequenties over onder andere cyclische, planetaire processen prikkelen mijn belangstelling in hoge mate. Een prachtige picturale dubbelstart.

Onze tweede stopplek is ’t Rooth 24 waar de altijd productieve dichter Maarten van den Berg en de reeds lang in Vlissingen woonachtige kunstenaar Leon Riekwell boeiend werk op de grote, deels verweerde buitenmuren hebben gemaakt. De poëzie, getiteld het Land van Opa, en de grote, kleurige fotocollage Beperkt houdbaar met een kritisch-ironische inslag houden elkaar – qua engagement – perfect in balans. Vervolgens rijden we door naar Gasthuis 55 waar we buiten in het park tot groot genoegen het schitterend conceptuele, verrassend wel én niet spiegelende 3-D kunstwerk Upside down van Clemens Maassen zien. Op uitgekiende wijze zet de kunstenaar met zijn inventieve trompe de l’oeil de verwachting van de kijkers op het verkeerde been.

Clemens Maassen

De uit verschillende materialen samengestelde, deels speels reflecterende, ruimtelijk ogende assemblage op de grond van Leo Vroegindeweij brengt ingenieus de tegenpolen aarde en hemel alsook eenvoud en complexiteit – picturaal – samen. Een basaal werk van pure klasse dat juist door de spitsvondige juxtapositie de beschouwers welhaast terloops serieuze en prangende vragen stelt.

LeoVroegindewei

Peter Crombach

Aansluitend bezoeken we Boomgaard Franse Steeg waar we buiten sculpturen van P.A.M. Crombach én de monumentale installatie Inside the Rainbow (You find yourself) van Jonathan Wanders zien.De ronduit brutale, keiharde coloristische ingreep à la de hard-edge painting uit de V.S. in het heerlijk geurend groen pakt wonderlijk goed uit. De sierlijk om de bomen heen geplooide, lange van kleur verspringende linten wiegen licht in een bries die zacht over het plateau trekt. Doordacht verbindt Jonathan Wanders, die zijn aan de optical art refererend environment een sterke, Engelse titel heeft gegeven, via repetitief gestileerde lichtbrekingen macrokosmos met microkosmos én het majestueuze met het nietige. De door de regenboog omsloten mens beseft terdege dat hij alle kleuren volwaardig dient te accepteren én dat hij slechts een pluis is in het magistraal en smaakvol verbeelde alomtegenwoordige. In meerdere opzichten een buitengewoon krachtig én scherpzinnig kunstwerk.

Jonathan Wanders

Licht euforisch vervolgen we onze weg naar Terblijt waar we op de Lindenstraat 21, zowel in de tuin, de binnenplaats als in huis haast museaal gepresenteerde 2-D en 3-D kunst zien van Hans Lemmen (sterk werk op papier én een puike houten sculptuur), Ans Repkes én Sanne Vaassen (die een fraaie installatie met direct uit de natuur geëxtraheerde kleuren toont). Een supergrote installatie van Ans Repkes in de mooie tuin steelt echter op ludiek wijze de show. De mettertijd moeizaam verworven vrijheid van vrouwen is groots en gevoelvol verbeeld. Vanuit een kooi van bamboe stromen felrode pumps in allerlei maten en soorten ritmisch, als een zich gaandeweg vertakkende rivierdelta – breder en breder – uit, over het verzadigd groene gazon, op weg naar nog onbekende stippen op de horizon. Een absolute, feminiene triomf in tergend trage, onomkeerbare wording.

Ans Repkes

Hierna rijden we door naar Gasthuis 14 waar we al dwalend in de waarlijk schitterende tuin op verrassende plekken hoogst-originele werken van Femke Habets en Monique Hoffman tegenkomen. De subtiel schommelende, fotogenieke, half-doorzichtige jurken in de bomen blijven lang nazinderen op het netvlies. In de letterlijk lichtvoetige Garden of Memories van Monique Hoffman zweven mensen – als gefragmenteerde herinneringen – bij wijze van nog onverwerkte, zware kost zinnebeeldig rond. Punt-contrapunt denken wordt hier voorbeeldig schurend inzichtelijk gemaakt: verontrustend, poëtisch en geruststellend tegelijk.

Monique Hoffman

Next stop is Gasthuis 20 waar we met volle teugen genieten van een recent vervaardigde serie lyrisch-abstract geschilderde, gemengde technieken op paneel van Joop Vugs. De lange wand met de expressieve serie The Garden, die ritmisch strak boven elkaar is gehangen, is absoluut een van de schilderkunstige hoogtepunten in deze vijftiende editie van plateauKunst 2021.

Op de binnenplaats van Gasthuis 20 staat een grote, in vloeiende contourenlijnen verbeelde Vaca van de Spaanse kunstenares Angeles Nieto. De half-transparante, sculpturale Koe lijkt qua beeldtaal opzettelijk humoristisch te zijn gekruist met de grillige gaten en hiaten, die we ook in een Gruyèrekaas aantreffen. Een ronduit grappig, exotisch (zelf)portret met een flinke scheut ontregelende spot. De dag erop zal de uitgekiende sculptuur met sterk illusionistische werking in de wei voor Gasthuis 75 worden geplaatst.

Angeles Nieto

Nadat ik de ontroerende en ontwapenende foto’s van Bram Tackenberg heb bekeken, raak ik buiten in een boeiend inhoudelijk gesprek met Leon Riekwell, die hier een kolossale, tweede voorstelling, nu Zonder houdbaarheidsdatum gedoopt, aan het installeren is. Ik vraag hem op de man af of hij – zich presenterend in een bontjas en meerdere ringen aan de vingers van zijn linkerhand – met deze perfect afgewerkte, monumentale fotocollage wellicht ook Malerfürst Jörg Immendorf uit Duitsland ironisch op de korrel neemt? Leon schatert van het lachen en zegt vervolgens droogkomisch: ‘‘Die bontjas is van mezelf en die ringen zijn van collega Jan van Munster.’’ We worden visueel en intentioneel getrakteerd op een ambigu alsook gelaagd zelfbeeld dat beschouwers gericht uitnodigt om, analoog aan de zonder uitzondering scherp geformuleerde poëzie van Maarten van den Berg die ook op deze locatie aanwezig is, diep en feitelijk na te denken over de ongewisse toekomst. Verdicht bewustzijn in optima forma.

Erik Croux

Na deze uiterst vermakelijke en hartelijke uitwisseling reizen we door naar Sibbe alwaar we het buitengewoon fraaie Sibberhuis, gelegen aan Dorpsstraat 78, bezoeken. Op de ruime binnenplaats voer ik een diepgaande conversatie met Erik Croux, die geïnspireerd door de Metamorphosen van Ovidius een betekenisvolle serie werken heeft gemaakt onder de titel Pomona. Het blijkt oorspronkelijk om foto-opnamen van een aan het werk zijnde buurvrouw te gaan die op wonderschone, artistieke wijze zijn getransfigureerd. De foto’s zijn nu op half-doorzichtige, grote lappen stof geprint. De aan een lijn opgehangen stoffen wapperen licht in de lateraal door de poort binnenkomende wind. Tijdens het geconcentreerd verwerken van het rijpe fruit worden vruchten – optisch – als het ware vlees. De vijf indringende kleurenfoto’s vormen samen een ijzersterk ensemble en zijn tevens een gevoelvol document humain over een inmiddels overleden dierbare medemens.

Raph de Haas

In de binnenruimten zien we achtereenvolgens buitengewoon fraaie kunstwerken aan de muur van Paul Drissen (collages en schilderijen), Raph de Haas (schilderijen), Lydia Schouten (collages en tekeningen), Ton Slits (borduurwerken in vitrines en acrylverfschilderijen) én Bert Loerakker (alkyd- en olieverf op linnen op panelen). Een welgemeend compliment voor de fraai uitgelichte, goed-gedoseerde en weloverwogen inrichting van de presentatieplekken. Een genoegen om – een voor een – naar deze vijf stijlvolle deelexposities te kijken. Dat geldt zowel voor de individuele werken, veelal subtiel pendelend tussen abstractie en figuratie, als voor de goed gecomponeerde, spannende clusters als geheel.

Mathieu Bruls tegen de wand – studenten op de tafels

Tot slot komen we in ruimtes waar intrigerend werk van architect Mathieu Bruls is te zien: De toekomst van gisteren en ook het met Ester Janssen vervaardigde A bridge for the future. Iets verder ontdek ik een verbluffend goed werk van Daniël de Jong: een boeiende herinterpretatie van het gebouw De Ossekop uit Maastricht in de vorm van een waarlijk briljante, ruimtelijke maquette. Tevens zijn er in deze grote ruimte fascinerende, nieuwe ontwerp-presentaties van de eerstejaarsstudenten van de Architectuur Academie Maastricht te vinden. Zij kregen in dit studiejaar de prikkelende opdracht om de oude vestingwerken bij de Hoge en Lage Fronten in Maastricht te voorzien van fictieve Follies. Wat mij betreft zijn alle studenten, die ontwerpen in 2-D en maquettes in 3-D hebben gemaakt, met vlag en wimpel geslaagd voor deze toch wel complexe, creatieve opdracht. De originele uitwerkingen van de iedere keer fraai uitgevoerde, landschappelijke verkenningen in combinatie met fantasievolle architectuur zijn attractief.

Daniel de Jong

Achteraf

Ik ben spontaan en met een onvoorwaardelijke, open geest aan de Vorschau van plateauKunst 2021 begonnen. Terugblikkend op de puntige aantekeningen van mijn rondgang stel ik nu één ding met genoegen vast: de selectieve kwaliteit van organisator Wanda Reiff staat buiten kijf. Bij dezen een welgemeende felicitatie voor jou, Wanda, én voor jouw assistenten, vooral voor het hoge niveau van deze boeiende, vijftiende editie van kunst op het plateau van Margraten. Een welgemeend chapeau.

Voorts oprecht hulde aan de deelnemende kunstenaars voor hun geweldig krachtige, artistieke bijdragen en spontane bereidheid om werken nader toe te lichten. Plus hartelijk dank aan alle particulieren voor hun warme, gastvrije ontvangst, soms zelfs met Kaffee und Kuchen. Jullie onbaatzuchtige hulp bij het laten welslagen van deze kunstmanifestatie verdient in mijn optiek echt een feestelijke lauwerkrans.

Ga met z’n allen de komende jaren vooral zo door. Jullie maken het plateau van Margraten tot een bijzondere, kunstzinnige belevenis. Voor wie de vijftiende editie onverhoopt heeft gemist, beveel ik de compacte, handzame catalogus van 52 pagina’s anno 2021 van harte aan. Ik hoop dat Wanda Reiff in 2021-2022 een zestiende editie van plateauKunst 2022 zal maken.

 

Rick Vercauteren – 19 oktober 2021

Publicist & Kunsthistoricus, Venlo NL

Joop Vugs